De Barbet ….
1komt oorspronkelijk uit Frankrijk
en heeft een lange geschiedenis.
2
is een Waterhond,
voor de jacht op veerwild.
3
is een klein ras,
dat bijna uitgestorven was.
Geschiedenis
De Barbet is een oud ras en meningen zijn verdeeld over haar geschiedenis. Waterhonden hadden vroeger een gebruiksfunctie, zoals alle huisdieren en er werd in de 17e en 18e eeuw nauwelijks iets vastgelegd over zoiets gewoons, als een hond. Er bestond nog geen registratie van rassen in een stamboek. Misschien kunnen we zelfs niet eens spreken van een ‘ras’ omdat men simpel weg naar het praktisch nut keek van een hond en een stamboom een onbekend begrip was.
De naam Barbet komt van het franse barbe, wat baard betekent. Een hond met een harige kop en een dichte vacht, die goed bestand was tegen het water. Overal in Europa werden Waterhonden gehouden, die zich meer en meer ontwikkelden naar wat functioneel was voor hun leefgebied. Mogelijk heeft deze ontwikkeling parallel gelopen aan elkaar en ligt het minder voor de hand dat het ene ras uit het andere is ontstaan.
In de 20ste eeuw was het ras geminimaliseerd, de Barbet was bijna uitgestorven door de opkomst van populairdere honden. In de zeventigere jaren zijn fokkers in Frankrijk gestart met het herstellen van het ras, waarbij Barbets zijn gekruist met Waterhonden zonder stamboom (ATI), Poedels, Spaanse Waterhonden, Portugese Waterhonden en Ierse Waterspaniels.
Het gevolg is dat het ras diverser werd en er discussie ontstond over het ‘juiste’ uiterlijk van de “authentieke Barbet”. De gevolgen van het inkruisen zijn tot op heden zichtbaar, de Barbet is (nog) geen ‘homogeen’ ras. Er zijn bijvoorbeeld verschillen in grootte, bouw en vacht. Het zal meerdere generaties duren, eer het rasbeeld – door selectie- uniformer is geworden. Tussen 2005 en 2021 zijn er in Nederland circa 1100 pups geboren en groeit het ras gestaag.
*foto; Distel met zoon Gullit (l) en dochter Azumi (r)