Het doet me een beetje denken aan het einde van mijn eigen zwangerschappen, want vandaag moest het hele huis geschrobd en geboend alvorens de werpkist geplaatst mocht worden in de kamer. Normaal ben ik niet zo van de huishoudelijke taken, maar blijkbaar nemen oerinstincten hier het heft in handen. Aan het einde van de dag sprong Distel er met een hupje in en ging zuchtend liggen, alsof zij alle ramen had staan lappen.
Ze heeft een mooie buik en als je je hand er op laat rusten dan voel je de pup(s) bewegen. Nog even volhouden Distel !
